کد مطلب:37626
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:38
در مورد شفا يافتن مريض ها در جوار مرقد هاي مطهر معصومين(ع) از نظر علمي توضيح دهيد؟
شفا يافتن مريض ها در جوار مرقد امامان(ع) يك امر عادي نيست كه با شيوة علمي قابل اثبات باشد، بلكه يك نوع كرامت و خارق العاده به شمار مي رود.
همان طور كه امام(ع) در زمان حياتش با دعاي خود بعضي از بيماري ها را شفا مي دادند در حال ممات نيز به اذن الهي اينكار انجام مي گيرد و توجيهش آن است كه اسباب بهبودي بيمار، تنها اسباب مادي نيست همان طور كه خداوند اثر درمان را در يك دارو قرار داده، مي تواند همان اثر را در يك ذكر يا دعاي مخصوص ايجاد كند و در حقيقت اسباب معنوي در كنار اسباب مادي به اذن پروردگار در امور عالم تأثير مي گذارد. در دعاي كميل مي خوانيم: يا من اسمه دواء و ذكره شفاء؛ اي خدايي كه نامش داروي درد و يادش شفاي بيماري است. شفاي بيمار جزء محالات عقليه نيست تا استبعادي داشته باشد بلكه محال عادي است.
علامه طباطبايي مي گويد: هر چه عقلاً محال ذاتي نيست ولو اين كه به حسب عادت محال باشد دعا دربارة آن مستجاب مي شود چنان كه عمده معجزات پيغمبران از قبيل مستجاب شدن دعاست.[1]
بعيد نيست كه بگوئيم شفاء مريض ها در كنار مرقد امامان(ع) نيز از نوع مستجاب شدن دعاي آن بزرگواران است. قطعاً دعاي معصوم(ع) به اجابت مقرون است.
[1]ترجمه الميزان، ج 2، ص 57.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.